De
uitersten opzoeken binnen de aerodynamica is in het profpeloton al lang geen
nieuwigheid meer en het kopiëren van deze positie door de recreanten al zeker
niet. Hetzelfde patroon zet zich door in de triatlonwereld, beiden echter te
vaak zonder succes. Zo zien we maar al te vaak de recreatieve ironman atleet de
tweede helft van de fietsproef afleggen met de handen plat op het stuur en de
romp volledig recht. Of zien we de zondagse wielertoerist met een
aerodynamische fiets zoals ze er in het profpeloton mee rondrijden.
Hoewel
de ideale fietspositie wel wetenschappelijk bepaald zou kunnen worden liggen de
theorie en praktijk nogal ver uit elkaar. We kunnen ervan uitgaan dat de
perfecte positie niet bestaat. Er is alleen de optimale positie voor een
individuele atleet, aangezien elke atleet uniek is. Iedereen heeft
verschillende gradaties van flexibiliteit, mobiliteit en fysiologische
vermogens. Het is daarom cruciaal dat tijdens een fietspositionering ook
voldoende aandacht wordt besteed aan metingen naast de fiets zodanig dat de
fiets wordt aangepast aan de atleet in plaats van omgekeerd. En dit geldt zeker
niet alleen voor tijdrijden en triatlon, ook op de wegfiets of MTB kan een te
aerodynamische houding een negatieve invloed hebben op de prestaties.
Een
overdreven aerodynamische positie kan namelijk zorgen voor te veel flexie ter
hoogte van het bovenlichaam. Dit kan leiden tot minder power, een hogere
hartslag en een verstoorde pedaalslag wat als eindresultaat een inefficiënt fietsen teweegbrengt.
Het vinden van de positie die het beste bij jou past,
in plaats van het kopiëren van de schijnbaar perfecte positie van de
profatleet, zal resulteren in meer algemeen genot, snelheid en kracht op de
fiets. Ook zal het bij triatleten een snellere overgang naar het lopen
garanderen.
Bij peaklevel kan iedereen met zijn racefiets,
mountainbike en triatlonfiets terecht voor een fietspositionering op maat. Klik
hier voor meer informatie.
